Taal catatonie

Ergens in blijven steken Robert Kruzdlo Tekening inkt 1978

Hoofdstuk uit het boek Kermis.

De hoofdpersoon ligt 15 jaar in coma. Dat schrijft de schrijver, maar de schrijver is de hoofdpersoon en de lezer leest mee. Wie is wie? Taalkundig klopt het niet. Toch speelt de schrijver een spel met de lezer die niet anders wil dan dat. Iemand in coma beschrijven is als een lezer die in trance verkeerd.

Zoekmethode 1.

Hij had eindelijk door de macht van de illusie heen geprikt. Nadat hij zijn ogen had geopend begreep hij niet waarom zijn herinneringen een onafzienbare woestenij lieten zien die ook voor hem lag.

Vanaf nu speelde de wereld alleen binnen in zijn lichaam af. Tussen zijn lichaam en de werkelijke-werkelijkheid was er NIETS. Het medium zat nu alleen maar in zijn hoofd. Alle verhalen, ook de verhalen die zijn hoofd ooit gewist had, zaten in zijn hoofd. Hij hoefde niet meer te luisteren: het binnenoor luisterde en het binnenoog zag. Niet hij luisterde of keek. Fictie bestond niet meer, er was nu alleen maar het, HET brein. Zijn hoofd had immers alles gerecorderd en alles stond op film. ‘Ik ben er niet,’ kon hij niet zeggen en toch was hij zonder fictie precies dezelfde als voor de coma.

Coma, sinds het ongeluk lag hij in coma. Toch was hij precies dezelfde persoon als voor het ongeluk. Nu kon hij nergens op reageren. Het brein kon zichzelf uittekenen: entropie bestond niet meer. I didm’t begin until I was coma. Wie schrijft hier nu?

Onderwijl u dit leest, comateus van u zelf, in trans, aan gene zijde heeft u onderdak gevonden onder uw schedel. U hoeft niet meer te zoeken, u leest, meer is niet nodig. Dénouement…, blijft door alle gaten het lichaam de omgeving binnenstromen. Nog steeds blijven dezelfde geuren, geluiden, smaken het lichaam verlaten als poep en pis. ‘De mond, anus, neus en oren, allemaal zonder intellect,’ zegt Beckett. Alleen de stem onder de schedel spreekt, ook na de dood zal het nog dagen spreken.

Lezer, er is nog steeds één verlammingsreflex. Ik ga u niet amuseren, ik ga choqueren.

Zoekmethode 2.

De schrijver heeft het over een hoofdpersoon die hij mogelijk zelf is. De lezer weet dat de schrijver de hoofdpersoon opvoert die in coma ligt. Het brein is de eigenaar van de schrijver en de lezer. Ze zijn zonder fictie.

Zoekmethode 3.

Elke hersencel kent zijn tekst. Alle tekst stroomt uit de schrijver zijn vingers. De lezer zal mee moeten lezen. Trance is de enige manier om je hersens te gebruiken.

^{Robert Kruzdlo juli 2022}

BOEM BOEM BOEM

De flitsmijmeraar.

Het is echter hier niet de plaats om op details van die verschrikking thuis in te gaan, hoe dan ook moet ik mezelf verbieden erop in te gaan. Ik moet mijzelf zo’n opgeschreven herinneringen ontzeggen. Die kan gewoon niet worden beschreven. Thomas Bernhard De kelder.

Waar de woorden

vandaan komen

verstoord stilte

hoor mijn stem

hard om herrie

de stilte verstoord

woorden doen van boem

boem boem voor jou

stilte wil verstoren

…schrijf ik in een bericht aan Juan. _{(Gedicht Robert Kruzdlo)} Er is verder niemand in de bus. Het flitsmijmeren komt altijd als ik een lange reis met bus of trein maak. De duur van de reis is precies de hoeveelheid zand in de zandloper. Soms te weinig, soms teveel. Oponthoud of tijdwinst, je draait de zandloper om en begint aan een nieuw tijdperk. Als ik door de kleinste opening van de zandloper getrokken word flitsmijmer ik en het belangrijkst is, dat dat moment geen tijd kent. (De afstand tussen aarde en mars verdwijnt met wat zandkorrels.) Ik schrijf terwijl ik nietschrijf en de lezer leest wat ik héb opgeschreven. Onderwijl kijk ik naar de zee, tuur, waarop de zon ketst, flitsmijmer ik. Het zonlichtvernis kleurt de zee blank.

Ik leef in drie dimensies tegelijk. Binnen onder mijn schedel, buiten in de werkelijkheid en precies daar tussenin flietsmijmer ik. Ik ben een tussenmens. Ook dit schrijf ik aan Juan, die ergens met zijn door alcohol aangevreten kop op mij wacht. Juan zijn hersenen werken niet meer zoals het hoort. Hij woont nu in Klootjesland, maar het maakt niet uit waar hij woont flitsmijmer ik en val in slaap. Ik schrijf ook als ik droom.

Flitsmijmeren in Boston USA 2018 Foto Robert Kruzdlo

@Robert Kruzdlo Cordoba Spanje 2021

Lucia Berlin 1933-2004

Ik heb wel eens van die dagen dat ik schrijf dat mij écht kan schelen. Zo zeer dat ik mijn toewijding betreffende tik- en taalfouten sneller maak. Nu heb ik niemand die mij met dit haperende gesleep, structuur in een zin helpt: ik wil mij even nergens aan wijden dan alleen schrijven, liefde, de natuur en loerend naar mijn ziel… .

Nu las ik vanochtend:

My new computer not only points out in red misspelled words it highlights ingreen ungrammatical sentences. Everything I write is Greened. I’d check it out butI’d find out what it is I do Wrong and I’d stop. So here is the key for your article. Ican’t write a proper sentence! Either verbs or nouns or those helping words aremissing, or who knows what I do? And all this time I thought it was Style!

Lucia Berlin heeft prachtige boeken geschreven.

@robert kruzdlo