Rome januari 15 2021
Eindelijk, ik heb omicron. Opgelopen in een restaurant. De eigenaar van Trattoria Da Luciasnipverkouden, snotterde zich door de bestellingen heen. Normaal gesproken ben ik meteen vertrokken, maar ik had hem lang niet gezien. Ik at een bordje ham uit San Daniele, niet te vergelijken met de ham Manchado de Jabugo uit Andalucia, 4.000 euro voor een Iberico varkenspoot. Maar goed. Thuis op mijn kamer begon ik na een paar dagen hevig te zweten. ‘Eindelijk,’ zei ik tegen mij zelf. Maar ik ben nu 10 dagen verder en het wil maar niet overgaan. Slap en concentratie problemen.
Grote wandelingen door Rome zit er even niet in. Het plan is dat ik alle wandelingen die ik in 197. maakte nog een keer wil lopen en vergelijken met de aantekeningen die ik toen in mijn aantekenboekje maakte. 197. was ik samen met O. in Rome. Geen leuke herinneringen. We kampeerden in het centrum van Rome op een snikhete camping. O. had plotseling geen enkele interesse meer in ons plan om samen op te trekken en Rome te gaan verkennen. Hij vond mij plotseling overbodig, ik liep O. in de weg en ik kon maar beter mijn eigen plan trekken. En dus ging ik mijn eigen weg en maakte elke dag grote wandelingen door de stad. Wandelingen van soms 8 uur ga ik hier in Rome nog eens nalopen. Maar eerst even uitzieken.
In de afgelopen jaren heb ik mijn uiterste best gedaan om niet besmet raken helaas moet ik mij daar nu bij neerleggen. Het monster doolt in mijn lijf. Maar er is een druk weggevallen. Eindelijk kan mijn lichaam op een natuurlijke manier reageren op het virus.
