Er zijn twee naturen in ons, twee hoofden: een natuurlijke driftmatig, emotioneel, gevoel en de tweede natuur is cultuur of taal.
‘Alle keren dat iemand iets in haar eentje zit te bedenken vallen misschien zelfs wel te reconstrueren als gemankeerde dialogen, gesprekken die iemand in diens hoofd voert. Of mensen ooit écht in hun eentje denken, stellen Dingemanse en zijn medeauteurs uitdagend, dat zou eigenlijk nog bewezen moeten worden,’ schreef Marc van Oostendorp.
Lees Mark Dingemanse tweede natuur en hier de reactie van Marc van Oostendorp.
Dingemans heeft géén gelijk omdat hij denkt in de tweede natuur: de culturele, sociale en de denkende taalmens. De andere natuur, driftmatige, emotionele en mentale natuur vergeet hij, Om de reden dat hij zijn stelling niet wil verlaten.
Mark Dingemanse had een revolutie kunnen veroorzaken als hij zijn mensbeeld had aangepast. Een mensbeeld waar wel degelijk iemand in zijn eentje, zonder een ander, kan denken. Onbewust bewust.
Hierover schreef ik een gedicht:
Stoere denker
in afwezigheid van
mijzelf en een ander
vindt een droom
haar gedachte van
afwezige vormen
getemd door taal het
rollenspel van de stoere denker.
In dit gedicht zijn duidelijk 2 naturen aanwezig. De ander komt pas in beeld als het brein afzonderlijk van de geest zijn werk heeft gedaan. Metaal kunnen we niet zonder taal en taal kan niet zonder het stille taalloze breingebeuren. Het een is zonder zelf, geest, een ik en het ander is met de ander.
Mark Dingemanse gelooft maar in één wereld die van de taal.
Robert Kruzdlo 2022 Càdiz Spanje.
Op het moment dat ik dit blog plaatste werden mijn reactie ook op Neerlandistiek geplaatst.
Meer info:
Marijke J. van der Wal, neerlandicus schreef over het Zwolse wolfkind, een kind zonder mensen en taal opgegroeid, dit: https://scholarlypublications.universiteitleiden.nl/access/item:2915610/view
Mijn interesse is dat een mens *twee naturen* heeft: het instinct en het talige. Hij is zowel een mens zonder taal als met taal mens.
Luister naar de VPRO Het wolfsmeisje uit Zwolle.
https://www.vpro.nl/programmas/ovt/speel~RBX_VPRO_13004468~het-wolfsmeisje~.html
Een mens kan nog steeds in zijn eentje mijmeren omdat wij twee naturen hebben. Het is dus bewezen dat mensen in hun eentje denken zonder woorden en met woorden. Als kunstenaar ben ik hier dagelijks mee bezig.
De neuronen zingen hun eigen lied.
http://dewildedeerne.nl/de-wilde-deerne/historie/
Anneke Neijt neerlandistiek:
Goed dat je dit opstuurt, Robert. Die tekst van Marijke vdW was ik al weer vergeten, heel nuttig. In isolatie opgroeiende mensen kunnen toch met handen en voeten communiceren met medemensen; er is kennelijk iets gemeenschappelijks in ons denken waarover we beschikken zonder dat we daar bij het opgroeien een ander voor nodig hebben . Relevant voor deze discussie vind ik Horace Barlow (1990) The Mechanical Mind,
https://www.annualreviews.org/doi/abs/10.1146/annurev.ne.13.030190.000311
en Jan Odijk (2016) Language as a natural encryption system
https://dspace.library.uu.nl/handle/1874/356764
De vormkant van taal is zo bizar, zo taalspecifiek! Terwijl de betekeniskant heel universeel lijkt te zijn.
Anneke Neijt, dank voor je antwoorden. ‘Afwezigen’ vormen zitten in je hoofd, vormen die je nog niet bewust bent en die op een of andere manier geest worden. (Taalloos.) Een mens kent niet alle vormen van communicatie, lichamelijk nog cerebraal. Mijn vriend heeft het altijd over zingende neuronen die de dienst uitmaken voor je aan taal denkt. Er gaat aan taal iets af en die wereld wordt volkomen vergeten als je je alleen in taal verdiept. Mijn dochter is doof. Wij praten met onze handen. Dat gaat razendsnel. Zij is lerares en kan goed naar kinderen kijken. Dat kijken, wat mijn beroep is, is belangrijker dan taal. Wie goed kan kijken en een goed taalgevoel heeft ziet twee werelden.
