Gim.
Gim, lacht en vraagt hoe het met mij gaat. Ik antwoord niet de waarheid en omdat het al twaalf uur ‘s nachts is moet ik op mijn hoede zijn. Gim, wil een biertje met mij drinken. Ik stem toe en we lopen samen naar een flamenco bar. Het is er altijd gezellig, rumoerig en harde muziek. De meeste mensen zijn tegen de tachtig, maar ze zijn springlevend, dansen en klappen mee met het ritme van de muziek. Dat lukt Gim niet. Een oudere vrouw naast Gim geeft uitleg hoe je met drie middelste vingers in je handpalm moet klappen. 12 tellen. Het twaalf-tel cyclus is moeilijk om te leren. Gim doet haar best. Ze krijgt het warm. Doet haar zomerse trui uit. De obers rollen met hun ogen. De buurvrouw van over de zeventig doet Gim voor hoe de flamenco wordt gedanst. Gim haar huid glanst. We drinken en als de tent gesloten wordt luister ik nog steeds naar haar verhalen over Porto Portugal waar ze een circusopleiding volgt. Even later staan we buiten. Het is 28 graden en de hemel lekt sterren. Gim, weet niet waar haar hotel is. Ze heeft het adres niet opgeschreven. We nemen naar een paar proeven om de herinnering op te frissen afscheid. Over lege pleinen met bruisende fonteinen, kinderkopjes lopen stellen die elkaar ondersteunen. Ze praten hardop. Dan gaat de telefoon: ‘Hier met Gim, ik ben mijn trui vergeten en nu zit ik in een politieauto. Ze geloven mij niet dat ik het adres van mijn hotel vergeten ben, kun jij het hun uitleggen. Dan een lange stilte. De batterij van mijn telefoon is op.
Ik ben nog teruggelopen naar het café. Haar trui hing op een cactus die voor het establishment stond.
Robert Kruzdlo 2022
(Sinds 2016 heb ik in Amerika en Spanje in totaal 14 verschillende steden gewoond. Tussen dode vulkanen, in oerbossen en aan grillige kusten. Alleen. In tegenstelling tot wat de fantast J.L. beweert ben ik zeer gesteld op mijn eenzame zwerftochten en deel ik, sindsdien nooit meer een bed met een vrouw. Maar inmiddels heb ik talrijke bijzondere vrouwen ontmoet. Gim, is een van die vrouwen.)
