Onderstaande woorden, zijn de woorden van KIRAC medewerkers. Door mij aaneengeregen en als een mozaïek over de vloer uitgespreid. Waarom? Nu, dit zijn de echo’s van hun woorden waarvan ik vind dat de semantiek heel bijzonder is.
Wij zijn solidair met de slachtoffers van de kunsten, wij HEERLIJK HELDER KIRAC zalven de culturele zonden want je vecht altijd tegen je (de) cultuur en… je wordt daardoor door de cultuur beloond, cultuur is een onbevredigd genieten, grappig de dood te zien in onze cultuur…, leven met tegenstrijdige gevoelens, bottom up, top down, zwart wit, dat portret laten zien, de innerlijke tegenstellingen, niet één kant als het cynisme laten zien van jezelf maar ook het hondse: zoals je ouders ook waren, en, hun voorouders, de biologie van de mens, balanceren op een koord van de homeostase, balans…, de kunst moet hier naar kijken, (sic, zegt de woordvoerster van KIRAC) hier een portret van maken, ontmaskeren, ledigen en je vijand in jezelf omarmen, de tegenstelling van het neuraal innerlijk en de dove werkelijkheid, dat moet de kunstenaar laten zien, deze feiten zijn saai, daar kun je géén geld mee verdienen, niemand zal je uitnodigen om de verscheurde mens die hij eigenlijk is te laten zien, KIRAC wil op een nieuwe manier met de waarheid omgaan, met de KUNST, gewichtloos tussen wat in je brein en in de werkelijke werkelijkheid, enzovoorts.
Eigenlijk is wat Robert Kruzdlo TUSSENMENS noemt een antwoord op KIRAC waterval. Hoe je je ook verplaatst, van de ene plek naar de ander, vanuit het binnen, vanuit het buiten, de natuur maakt je slachtoffer en niet de cultuur, KIRAC of de critiek. In de tijd van Honoré Balzac (Tours, 20 mei 1799 – Parijs, 18 augustus 1850) waren de problemen precies hetzelfde als nu: Libertijnse stront. Zelfs Markies de Sade bewees dat je in alle gaten van de libertijnen kon neuken, pissen enzovoorts. M.a.w. ‘Tussenmens-kunstenaar’ kent deze plek, is zich bewust van zijn lichaamsgewicht, hij weet zijn plaats en pas dan … als zij/hij het lef heeft de onzin van zijn zinvolle projectie in te zien, en dat inzien = het HET genoemd wordt: HET BEWUSTZIJN, daarover heeft KIRAC het natuurlijk niet. Jammer.
Is er WEL één antwoord mogelijk op al deze KIRAC bagger, het libertinisme: de liefde¿
Helaas…, liefde duurt korter dan het leven van een kunstenaar. Op naar een nieuwe stront riekende beschaving. Leven de vrijheid, maar dan zonder dat een ander zijn macht oplegt op een ander lokaal noem je dit kunstkritiek. KIRAC verkoopt nieuwe denkkoppen op laagwater. KIRAC analyseert zich het gompes, haar kunstkritiek is niet meer dan dunne diaree van al hetzelfde in nieuwe knetterende letters.
Wordt vervolgd.
Barcelona Robert Kruzdlo april 21 2022
