De leegte gevuld, beangstigt. Aan de horizon fata morgana’s van stranden. Grote kwallen. Een kreeft, waarvan de ogen zijn uitgepikt, zet ik terug in zee: als een blinde kruipt hij naar…, naar wat? Een zeeduivel die in een droge poel ligt, heeft hartmassage nodig. De ogen zijn nog gevuld met vocht. Terug in zee gaat hij op zijn rug liggen.
Dronken herten- en bambisporen in het zand.
Aan de hand van de zeeboeien bepaal ik geografisch mijn positie. De lucht lijkt doorzichtig behang. Soms zak ik weg in het zand. Ik hoor het klaaglijke dichten van duinhoeden. Leeg is alles gevuld.
Na twee uur slenteren ben ik terug bij het pontje. Ik heb tonnen lucht verplaatst. Het is tijd terug te keren tussen de smoelen. Aan de overkant zwellen de stemmen. Ik hoor flamenCO. Het pontje glijdt het strand op.
Tot de hals vul ik mij met wijn. De wereld is soms tweedimensionaal, een telexlint.
Foto Robert Kruzdlo augustus 2021 Andalusië.
