Ik ben bijna tien weken binnenshuis,… en weet niet beter dan dat het buiten op straat minder aangenaam is. Je mag buiten je handen niet meer gebruiken. Ze hangen moedeloos langs mijn heupen. Afstand en mondmasker, iedereen in de gaten houden en je emoties om iemand te omhelzen moet je diep wegstoppen. Dit wil ik niet en dus blijf ik binnen. Ik kan het dakterras op. Vandaar heb ik een prachtig zicht over de stad. Sport op de vierkante meter en drink heerlijke koele Spaanse wijn. Ik schrijf, teken schrijversportretten voor Neerlandistiek, schilder, speel piano en kook beter dan voorheen: deze pandemie kwam mij goed van pas. Het Cvirus heeft mij begiftigd met een nieuw levensstijl en -standaard. Kijk géén enkel TV-PROGRAMMA en ook weet ik niet waarom mensen die zo goed een “treurprogramma” kunnen maken, daarvoor in de prijzen vallen¿ Wat stellen prijzen voor in een tijd van… Nee ik ben niet in een nihilistische bui¡
Mijn tweede boek is bijna klaar.
Mijn pollepel collectie
