In mijn boek Perle, Robert Kruzdlo (1949) zegt Schuld: Een “internettrol” is net als Don Quixote van Miguel de Cervantes gevangen in heroïsche clichés van middeleeuwse ridderromans, die de internettrol ertoe brengt om ingebeelde digi-vijanden te bestrijden. Zijn uit mentaal algoritme bestaande wereld maakt een nep culturele beschaving, welbespraakheid en juridische vormelijkheid; sadomasochistische liefdesverhouding met de taalprozaischdrek, die…, het mogelijk maakt om zijn eigen onderbewuste stankbellen, warme natte scheten toe te dekken. De internettrol maskeert en boetseert zijn lege taal. Inmiddels zijn er miljarden trolletjes die te diep in het blauwe licht kijken. Omdat ik er een van ben, deel ik het algoritme dat efficiëntie interactie mogelijk maakt en sociale relaties oneindig opnieuw bevestigt. Ook ik wil ontmaskerd worden door andere digibeesten. Joost mag het weten, maar gelukkig heb ik niet de klap van de molen gekregen. Ik heb ook een veel interessanter leven dan alleen kankerdiep in het glas te kijken om bestraald te worden door het blauwe schermlicht.
Welk leven? Lees het boek Perle over Schuld zijn belijdenis.
